Πρωτοκολλο καθαρισμού εντερικής δυσβίωσης

Η ΕΝΤΕΡΙΚΗ ΔΥΣΒΙΩΣΗ
Ο αφανής εχθρός που είναι μέσα μας:

Με μια επιφανειακή προσέγγιση του προβλήματος, ο αναφερόμενος τίτλος θα μπορούσε να φαίνεται απλός σε σύγκριση με τη σοβαρότητα του θέματος. Αυτό είναι ψευδές, γιατί είμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο που την τελευταία δεκαετία, παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις απειλώντας σοβαρά τη φυσική και ψυχική υγεία ολόκληρου του παγκόσμιου πλυθησμού. Τα προ αναφερόμενα επαληθεύονται και επιβεβαιώνονται στις μέρες μας, λόγω των λιγότερο αποτελεσματικών θεραπειών, που προσπαθούν να επιλύσουν το σύμπτωμα και όχι την αιτία, κάνοντας κατάχρηση, με απερίσκεπτο τρόπο, φαρμάκων όπως αντιβιοτικά, κορτικοστεροειδή, αντικαταθληπτικά, γαστρικά αντιεκκριτικά, που υποβοηθούν την αύξηση της ανάπτυξης ανθεκτικών βακτηριακών ειδών.

Επιπρόσθετα συμβάλλουν και στην ανάπτυξη μολυσματικών παραγόντων (μύκητες) που ευθύνονται για τη γέννηση ειδικών παθολογιών. Αυτή η ομάδα των μολυσματικών παραγόντων, πραγματικά πάει να γίνει η μάστιγα του ανθρώπινου γένους λόγω της ύπου- λης παρουσίας τους στον οργανισμό μας σαν σαπρόφυτα, που όμως τους μετατρέπει σε ισχυρούς παθογόνους εισβολείς, από τη στιγμή που οι δικές μας οργανικές άμυνες, λόγω ποικίλων αιτιών μειώνονται. Σήμερα είναι γνωστό με ακρίβεια, ότι οι παθολογίες οφειλόμενες π.χ. στη Candida είναι σε συνεχόμενη αύξηση και αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι ο μεταβολισμός των ενζύμων παράγει μια σειρά από τοξικές ουσίες, γύρω στις 80 για την ακρίβεια, που αλλήλεπιδρώντας με τον οργανισμό μας καθορίζουν την επικινδυνότητα χαρακτηριστικών νόσων, που ακόμα και σήμερα αποκαλούνται με τους πιο κοινούς όρους: τροφική δυσανεξία, αλλεργία, ατοπική δερματίτιδα, σμηγματορροϊκό έκζεμα, δερματίτιδα εξ επαφής, ψωρίαση, γαλακτική κρούστα, ερύθημα από την πάνα, γαστροοισοφαγική παλλινδρόμηση, σπαστική κολίτιδα, ίλιγγος, προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, ανωμαλίες του κύκλου, δυσμηνόρροια, όλα μια σειρά συμπτωμάτων που ξεκινούν από τη συναισθηματική σφαίρα όπως κατάθλιψη, άγχος, κρίσεις πανικού, αγωνία, εσωτερικό τρέμουλο, αίσθημα παλμών, ευκολία στο κλάμα, διανοητική σύγχηση, ανικανότητα στην οργάνωση της εργασίας, κλπ. Σε όλα αυτά προστίθεται σήμερα, που είναι και το πιο σημαντικό, ο αυξανόμενος αριθμός αυτοάνοσων νοσημάτων (ρευματικά, αρθρίτιδα, νόσος του Chron, ορθοκολιτιδικό έλκος, αυτοάνοσος θυροειδής) που έχει σαν πρωταρχική αιτία της γέννησης του μια εντερική δυσβίωση.

Ενδιαφέρουσες μελέτες παρατήρησαν ότι οι προσβεβλημένοι ασθενείς από παθολογίες όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο αυτισμός κλπ. έχουν θετικά αποτελέσματα μετά από ρύθμιση της εντερικής δυσβίωσης. Ο αμερικανικός σύλλογος για την έρευνα στην ενδομητρίωση (A.A.E.R.), σταθεροποίησε με ακρίβεια τον υπάρχοντα δεσμό ανάμεσα σε αυτήν την παθολογία και την Candida. Γύρω στο 2000 π.Χ. διαβάζανε στα ιερά κειμενα της Κινέζικης Ιστορίας ότι το αληθινό «ενεργειακό καμίνι» του οργανισμού μας είναι το λεπτό έντερο· ο Alfred Nissle το 1916 υποστήριζε ότι «η εντερική χλωρίδα που λειτουργεί φυσιολογικά είναι ένα σημαντικό σύμπτωμα ενός υγειούς οργανισμού». Αυτή η δήλωση γεννήθηκε από την παρατήρηση των στρατιωτών που παρουσίαζαν ένα κολοβακτηρίδιο σαν ένα συμβιών οργανισμό του εντέρου, ενώ δεν ήταν προσβεβλημένοι από δυσεντερία και από άλλες εντερικές παθήσεις. Αυτό το κολοβακτηρίδιο είχε το χαρακτηριστικό, εκτός των άλλων, να απομακρύνει τα βακτήρια του τύφου. Δηλαδή, αντιλαμβανόταν διαμέσου του ανταγωνισμού του τα βακτήρια του τύφου. Αργότερα κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας του σαν βακτηριολόγος του πανεπιστημίου του Friburgo, ο Nissle βρήκε μια αιτιολογική σχέση ανάμεσα στην κατάσταση της βακτηριακής εντερικής χλωρίδας και πολυάριθμων χρόνιων ασθενειών. Αναγνωρίζει λοιπόν ήδη το ρόλο των κολοβακτηρίων ως ευρέως υψηλούς ανταγωνιστές, σαν μη ειδικούς ανοσοποιητικούς διεγέρτες. Με αυτό δηλαδή γεννιέται η σημερινή λέξη «δυσβίωση», που η θεραπεία της ονομάζεται «συμβιωτική αγωγή»

Το γαστρεντερικό μας σύστημα είναι μια τεράστια «χοάνη» όπου γίνονται δισεκατομμύρια αντιδράσεις καθημερινώς, αλλά από τις πιο σημαντικές λειτουργίες είναι ο καθορισμός του μεταβολισμού και χωρίς αμφιβολία η ανοσοποίηση, που γίνεται στα πιο υψηλά επίπεδα απ’ οποιοδήποτε άλλο σημείο του οργανισμού μας.

Το ανοσοποιητικό εντερικό σύστημα αποτελείται από:

• λεμφοκύτταρα στο επιθήλιο
• πλασματοκύτταρα
• μακροφάγους
• πλάκες του Peyer
• μεσεντερικά λεμφογάγγλια

Σε όλο αυτό προστίθεται το βασικό χαρακτηριστικό του γαστρεντερικού μας συστήματος, που ρυθμίζει όλη την κανονική λειτουργία, δηλαδή ο βαθμός του pH στα διάφορα τμήματα. Έτσι το pH στο στομάχι είναι πολύ όξινο, για να εγγυηθεί μια κανονική ασηψία του γαστρικού υγρού, δηλαδή μια συγκέντρωση βακτηρίων κοντά στο μηδέν. Κατεβαίνοντας στα διάφορα τμήματα παρατηρείται μια αποκατάσταση της κανονικής ουδετερότητας του pH που φτάνει, εκτός των άλλων, στα κατώτερα τμήματα του λεπτού εντέρου (ειλεός και νήστις), με μια συγκέντρωση βακτηρίων μερικά εκατομμύρια ανά χιλιοστό στο περιεχόμενο του εντέρου. Φτάνει δηλαδή σε μια συγκέντρωση 10 14 ανά χιλιοστό στο περιεχόμενο του εντέρου στο κατιόν κόλον και στο ορθό έντερο. Σε αυτά τα τελευταία τμήματα του εντέρου το pH αυτόματα τείνει να μειώνεται και να φτάνει σε επίπεδα κοντά στη γαστρική οξύτητα με τιμές όπου από το τυφλό έντερο στο ορθό έντερο κυμαίνεται από 7 (τυφλό έντερο και κόλον ανοδικά), 5,5 (εγκάρσιο και κατιόν κόλον), μέχρι το 5 (σιγμοειδές και ορθό έντερο). Αυτή η εσωτερική ισορροπία, της βακτηριακής χλωρίδας και του pH, είναι πρωταρχικής αξίας στα πλαίσια της άριστης λειτουργίας, και σαν αποτέλεσμα μιας σωστής απορρόφησης σε όλα τα επίπεδα του εντερικού συστήματος.

Έχει αποδειχθεί ότι οι ανοσοσφαιρίνες Α (IgA), που χρησιμεύουν στη ρύθμιση και στη διατήρηση της ανοσοποιητικής ομοιόστασης της μεμβράνης του εντερικού λεννογόνου, κατέχουν:

• αντιιική ιδιότητα ακόμα και με την απουσία συμπληρώματος
• αντιβακτηριακή ιδιότητα
• δράση στη συγκρότηση / σύνθεση του ινιδικού της βλέννας
• λειτουργία στον «ανοσοποιητικό αποκλεισμό»
• ενεργοποίηση των εντερικών ενζύμων

Μπροστά σε αυτές τις επωφελείς λειτουργίες μπορεί να συνδεθεί με τις ακόλουθες παθολογίες:

• γαστρεντερικές παθήσεις
• αυτοάνοσες ασθένειες
• κακοήθεις νεοπλασίες
• βρογχοπνευμονικές λοιμώξεις
• αλλεργίες

Η κλινική εμπειρία αποδεικνύει ότι χωρίς μια αναμεταμόσχευση των γαλακτοβάκιλλων και μια βελτίωση του αλλοιωμένου εντερικού περιβάλλοντος, δεν μπορεί να φτάσει το σύστημα σε μια ικανοποιητική ευβίωση. Για να διατηρηθεί μια σχετικά σταθερή ευβίωση με θεραπευτκά μεσα δεν αρκεί μόνο να αποβληθεί ο παθογόνος παράγοντας της δυσβίωσης με μια κατάλληλη θεραπεία, αλλά χρειάζεται να αλλάξει ριζικά όλο το εντερικό περιβάλλον. Εδώ και 150 περίπου χρόνια είναι γνωστό στην ιατρική ότι οι βαριά προσβεβλημένοι ασθενείς από παθογόνα ένζυμα (π.χ. Candida) μπορούν να διατρέξουν μεγάλο κίνδυνο για τη ζωή. Οι σακχαρομύκητες, σε περίπτωση ανοσοποιητικής ανεπάρκειας, μπορούν να διεισδύσουν στις λεμφατικές και αιματικές οδούς διαμέσου των λάχνων της εντερικής βλεννογόνου μεμβράνης, ή ακόμα και διαμέσου βλαβών του εντερικού επιθήλιου και να μολύνει / καταστρέψει μακρινά όργανα με αποτελέσματα συχνά θανατηφόρα. Είναι αποδεδειγμένο ότι η πλεοψηφία των βρογχοπνευμονικών επιπλοκών της διαδρομής των τελικών ασθενών βασίζονται σε μυκωτικές μολύνσεις (ειδικά Candida και Aspergillus). Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής η «πρόπτωση της μητροειδούς βαλβίδας» είναι η πιο διαδεδομένη μορφή βαλβιδικής παθολογίας, με επίπτωση του 7-15% του πλυθησμού. Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί που φέρνουν σε μια φανερή ανεπάρκεια τις ανοσοποιητικές άμυνες, είναι δυνατόν να προκαλέσουν μία παθολογία.

Σήμερα διαπιστώνεται ότι όλο και πιο πολλά άτομα αρρωσταίνουν από παθολογίες που, σε μια πρώτη εξέταση φαίνονται περισσότερο ασυνήθιστες, όμως με μια βαθύτερη προσέγγιση, διαπιστώνουμε ότι κρύβεται πίσω από αυτές, μια παρουσία συμπτωμάτων, ολοένα μεγαλύτερη και συχνότερη, που οφείλεται σε χρόνια μόλυνση βακτηριδίων.

Μετάφραση - επιμέλεια
Dr. Ευάγγελος Παπουτσής
Τοξικολόγος φαρμάκων,
τροφών και περιβάλλοντος